Thjesht mbill farën
11. mars e martë
“Kush është, pra, Pali dhe kush është Apoli, veçse shërbëtorë me anë të të cilëve ju besuat” 1 Korintasve 3:5
Një ditë, kur Charles Colson kishte planifikuar që t’i predikonte treqind të burgosurve në burgun e San Quentin, u bë thirrje për një izolim dhe shumica e të burgosurve u mbyllën në qelitë e tyre. Për ata pak që u lejuan të mernin pjesë në takim, Colson vendosi që të vazhdonte dhe të jepte mesazhin e plotë që ai kishte përgatitur. Më vonë, kur ai shprehu zhgënjimin se të treqind të burgosurit nuk patën mundësi të ishin në takim, atij iu tha: ‘Ne e regjistruam mesazhin tënd dhe do t’ua shfaqim atë disa herë të dyqind e njëzet të burgosurve”.
Po sikur Colson t’i kishte lënë vendin zhgënjimit dhe të kishte mbajtur një fjalim të shkurtër devocioni në vend të mesazhit të plotë ungjillizues që kishte përgatitur? Më shumë se dyqind të burgosur nuk do ta kishin dëgjuar ungjillin. Një mundësi mund të të vijë kur je i vetmi person i disponueshëm për të folur për Perëndinë. A do të jesh besnik në një moment të tillë? Ti je personi më i rëndëishëm në botë për Perëndinë, kur ti je ai që Zoti ka thirrur për të vërë diçka për Të. Dhe mesazhi është më i rëndësishëm se sa lajmëtari. Pali shkruan: “Kush është, pra, Pali dhe kush është Apoli, veçse shërbëtor me anë të të cilëve ju besuat, edhe ashtu si Zoti i dha gjithsecilit? Unë mbolla, Apoli ujiti, po Perëndia i bëri të rriten. Kështu, pra, as ai që mbjell, as ai që ujit, nuk është gjë, por Perëndia që rrit. Por ai që mbjell dhe ai që ujit janë një, dhe secili do të marrë shpërblimin e vet sipas mundit të tij” (v. 5-8).
