Adhurimi: t’ia japësh veten Perëndisë
23. mars e diel
“Si të pastroheshin një herë, a nuk do të kishin më asnjë vetëdije për mëkatet?” Hebrenjve 10:2
Për t’u bërë një adhurues në kuptimin e plotë kërkon dy gjëra. Së pari, të kuptosh se dashuria e Perëndisë ndaj teje nuk varet nga dashuria jote ndaj Tij. Në momentin që ti e pranon Krishtin si Shpëtimtarin tënd, Perëndia të pranon dhe të vesh me drejtësinë e Krishtit; prandaj, ti je gjithmonë i denjë për të qënë pranë Tij.
Së dyti, të kuptosh se dashuria e Perëndisë ndaj teje nuk është thjesht një koncept teologjik, por diçka që merret nga zemra jote dhe që i përgjigjet përmes emocioneve të tua. Në veprën e adhurimit, ti “e lë veten”, duke e dhënë veten pa u mbajtur dhe e braktis veten tek Ai. “Si të pastroheshin një herë, a nuk do të kishin më asnjë vetëdije për mëkatet?”. Kur beson se gjaku i Jezusit të ka pastruar nga çdo mëkat – të kaluar, të tanishëm dhe të ardhshëm – ti bëhesh një adhurues i përfshirë në dashurinë e Tij. Sjellet mëkatare ndryshohen dhe zakonet kokëforta thyhen kur i heq sytë e tu nga ato dhe përqëndrohesh tek Krishti.
Pali shkruan: “Por mbushuni me Frymë, duke i folur njëri-tjetrit me psalme, himne dhe këngë frymërore, duke kënduar dhe duke lavdëruar Zotin me zemrën tuaj” (Efesianëve 5:18-19). Vër re fjalët “duke lavëdëruar Zotin me zemrën tuaj”. Psalmisti David shkruan: “Provojeni dhe shihni sa i mirë është Zoti; lum ai njeri që gjen strehë tek ai” (Psalmi 34:8). Vër re fjalën “provojeni”. Përfytyro veten duke u ulur për të ngrënë vaktin tënd të preferuar, duke provuar çdo kafshatë dhe duke shijuar çdo shije. E vërteta e dashurisë së Perëndisë për ty nuk duhet të qëndrojë vetëm në mendjen tënde; duhet të përjetohet në zemrën tënde. Kur kjo të ndodhë, atëherë po e adhuron Perëndinë me të vërtetë.
